نور سبز زرد آزو

از تاریخچه رنگدانه ها گرفته تا استفاده از رنگ در آثار هنری معروف تا ظهور فرهنگ پاپ، هر رنگی داستان جذابی برای گفتن دارد.این ماه ما داستان پشت سبز-زرد آزو را بررسی می کنیم

به عنوان یک گروه، رنگ های آزو رنگدانه های آلی مصنوعی هستند.آنها یکی از درخشان ترین و شدیدترین رنگدانه های زرد، نارنجی و قرمز هستند، به همین دلیل محبوب هستند.

رنگدانه های آلی مصنوعی بیش از 130 سال است که در آثار هنری استفاده می شود، اما برخی از نسخه های اولیه به راحتی در نور محو می شوند، بنابراین بسیاری از رنگ های استفاده شده توسط هنرمندان دیگر تولید نمی شوند - این رنگدانه ها به عنوان رنگدانه های تاریخی شناخته می شوند.

کمبود اطلاعات در مورد این رنگدانه های تاریخی، نگهداری از این آثار را برای محافظان و مورخان هنر دشوار کرده است و چندین رنگدانه آزو مورد توجه تاریخی است.هنرمندان همچنین سعی می کنند "دستور العمل های" آزو خود را بسازند، همانطور که مارک روتکو معروف است، که فقط وضعیت را پیچیده می کند.

شاید چشمگیرترین داستان کارآگاهی مورد نیاز برای بازسازی یک نقاشی با استفاده از آزو تاریخی، تابلوی سیاه روی مارون (1958) مارک روتکو باشد که در حین نمایش در گالری تیت، توسط گرافیتی با جوهر سیاه رنگ آمیزی شد.لندن در سال 2012.

مرمت دو سال طول کشید تا تیمی از کارشناسان تکمیل شوند.در این فرآیند، آنها درباره موادی که روتکو استفاده می‌کرد، اطلاعات بیشتری کسب کردند و هر لایه را به دقت بررسی کردند تا بتوانند جوهر را پاک کنند اما یکپارچگی نقاشی را حفظ کنند.کار آنها نشان می‌دهد که لایه آزو در طول سال‌ها تحت تأثیر نور قرار می‌گیرد، با توجه به اینکه روتکو با استفاده از این ماده آزمایش کرده است و اغلب مواد خود را ایجاد می‌کند، جای تعجب نیست.